شعر ایرج میرزا برای شهادت حضرت علی اکبر (ع)
رسم است هر که داغ جوان دیده ، دوستان
رأفت برند حالت آن داغدیده را
یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا
وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را
آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند
تا تقویت شود دل محنت کشیده را
یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند
تا برکنندش از دل، خار خلیده را
القصه هرکس به طریقی ز روی مهر
تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را
آیا که داد تسلیت خاطر حسین را
چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟
آیا که غم گساری و اندُه بری نمود
لیلای داغدیدۀ محنت کشیده را
بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد
آتش زدند لانۀ مرغ پریده را
