شعر ایرج میرزا در مصیبت شهادت حضرت علی اکبر

 

شعر ایرج میرزا برای شهادت حضرت علی اکبر (ع)

 

رسم است هر که داغ جوان دیده  ، دوستان                                                    

رأفت برند    حالت آن   داغدیده را           

 

یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا

وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

 

آن دیگری بر او بفشاند گلاب  قند

تا تقویت شود دل محنت کشیده را

 

یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند

تا برکنندش از دل،      خار خلیده را

 

القصه هرکس به طریقی ز روی مهر

تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را

 

آیا که  داد تسلیت خاطر حسین را

چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟

 

آیا که غم‌ گساری و اندُه‌ بری نمود

لیلای داغدیدۀ محنت‌    کشیده را        

 

بعد از پسر دل پدر آماج   تیغ شد

آتش  زدند  لانۀ مرغ    پریده را