چهل گفتار از معصوم

 

 

 

گفتار 1

 

 

عنه علیه السلام : أحمَقُ النّاسِ مَن ظَنَّ أنّهُ أعْقَلُ النّاسِ .

 

 

 

امام على علیه السلام : احمق ترین مردم کسى است که خود را خردمندترین مردم مى داند .

 

گفتار 2

سَئلت ابا عبدالله علیه السلام :عَن اَدنی اِلالحاد , فقال : اِن الکِبرَ اَدناه .

 

از امام صادق در مورد پست ترین نوع الحاد وبی دینی سئوال کردم .

 پس فرمود : " همانا کبر پست ترین درجه آن است "

 

گفتار 3

عَن اَبی عَبدالله عَلیه السلام :

 

قال : قال رَسول الله صلی الله علیه و آله : من کان فی قلبه حَبهً مِن خَردَل مِن عَصبیّه ,

 

بَعثه الله یَوم القِیامَهِ مَعَ اََعرابَ الجاهِلیهِ .

 

امام صادق از رسول الله فرمودند :

 

کسی که در دلش به اندازه دانه خردلی از عصبیت باشد , خداوند روز قیامت او را با عربهای جاهلیت برانگیزاند .

 

 

                                                                از چهل حدیث امام خمینی 

 

   گفتار 4

قال الرضا علیه السلام : من اخلاق الانبیاء , التنظف ( تحفول العقول ص 802 )

 

 

پاکیزگی از اخلاق پیامبران است .

 

 

 

                                 گفتار 5     

 

قال الرضا علیه السلام : عونک لِلضعیف من افضل الصدقه (تحفول العقول ص 810 )

 

یاری تو به ناتوان , از برترین صدقه هاست .

 

 

 

                                 گفتار 6

قال موسی الکاظم علیه السلام : ( تحفول العقول ص 744 )

 

 

 

المومن مثل کفتنی المیزان , کلمازید فی ایمانه زید فی بلائه

 

مومن مانند دو کفه ترازو میباشد , هر زمان بر ایمانش افزوده شود بر بلایش نیز افزوده میگردد.

 

                                                                      

 

گفتار 7

قال عسگری علیه السلام: لیس من الادب, اظهارالفرح عند المحزون( تحفول العقول 894 )

 

 

شادمانی کردن نزد اندوگین , دور از ادب است .

 

 

 

گفتار 8

قال علی ( ع ) «طُوبی لِمَن شَغَلَهُ عَیبُهُ عَن عُیوبِ الناس.».

(ابن ابی الحدید، ج 20، ص 296)

خوشا به حال کسی که توجه به عیبش او را از توجه به عیبهای مردم باز دارد.

 

 

                                                                          گفتار 9

 

قال علی ( ع )

اِنّ البلا لِلظالم اَدَب وَ للمُومِنِِ اِمتِحان وَ لِلاَنبیاءِ دَرَجَه وَ لِلاولیاءِ کِرامَه

بتحقیق بلا برای ظالم ادب وتنبیه نمودن است . و برای مومن امتحان برای انبیا درجه و برای اولیاء کرامت است .

                                                                                بحارالانوار ج 64 صفحه 235

 

گفتار 10

دعای 38 صحیفه سجادیه

 

الْعِبَادِ وَ مِنَ التَّقْصِیرِ فِی حُقُوقِهِمْ وَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ

 

دعاى آن حضرت است در پوزش از مظلمه‌‌ى بندگان و کوتاهى در حقوق‌شان و درخواست آزادى از آتش

 

     اللَّهُمَّ :    إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِی فَلَمْ أَنْصُرْهُ ،  

     وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِیَ إِلَیَّ فَلَمْ أَشْکُرْهُ ،

     وَ مِنْ مُسِی‌ءٍ اعْتَذَرَ إِلَیَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ ،

     وَ مِنْ ذِی فَاقَةٍ سَأَلَنِی فَلَمْ أُوثِرْهُ ،

     وَ مِنْ حَقِّ ذِی حَقٍّ لَزِمَنِی لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ ،

     وَ مِنْ عَیْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِی فَلَمْ أَسْتُرْهُ ،

     وَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِی فَلَمْ أَهْجُرْهُ . 

   خدایا! از تو پوزش می‌خواهم دربارۀ ستم‌ دیده‌ای که در حضور من به او ستم شد و من یاریش ندادم؛

و از احسانی که نسبت به من شده و سپاسش را به جا نیاوردم؛

و از بد کننده‌ای که از من پوزش خواسته و من پوزش او را نپذیرفتم؛

و از نیازمندی که از من درخواست کرده و من او را بر خود برتری ندادم؛

و از حقّ مؤمن صاحب حقّی که بر عهده‌ام بوده و آن را نپرداخته‌ام؛

و از عیب مؤمنی که برای من آشکار شده و آن را نپوشانده‌ام؛

و از هر گناهی که برایم پیش آمده و از آن دوری نکردم.